Οφείλουμε να κατανοήσουμε τους «εαυτούς μας» ως μία τέτοια «ψηφιακή κατανομή», ως μία πραγματοποίηση δυνατοτήτων που οφείλεται σε μία πύκνωση. Πρέπει να κατανοήσουμε τους εαυτούς μας ως καμπυλώσεις και κοιλώματα μέσα σε ένα πεδίο αλληλοδιασταυρούμενων, προπάντων ανθρωπίνων, σχέσεων. Είμαστε «ψηφιακές συμ-ψηφίσεις» συγκροτούμενες από αιωρούμενα σμήνη στοιχειακών δυνατοτήτων.[...]
Τι κάνουν στην πραγματικότητα αυτοί που κάθονται μπροστά στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, χτυπώντας πλήκτρα και δημιουργώντας γραμμές, επιφάνειες και σώματα; Πραγματοποιούν δυνατότητες. Περισυλλέγουν σημεία, υπακούοντας σε αυστηρώς διατυπωμένα προγράμματα. Αυτό που πραγματοποιούν είναι ταυτοχρόνως εξωτερικό και εσωτερικό: υλοποιούν εναλλακτικούς κόσμους και μαζί με αυτούς υλοποιούν και τους εαυτούς τους. «Σχεδιάζουν» βάσει δυνατοτήτων πραγματικότητες, οι οποίες όσο πιο πυκνά συντίθενται τόσο πιο αποτελεσματικές γίνονται.[...]
Δεν είμαστε πια υποκείμενα [Subjekte] ενός δεδομένου αντικειμενικού κόσμου, αλλά σχεδιασμοί-προβολές [Projekte] εναλλακτικών κόσμων. Εγκαταλείψαμε την υποτακτική στάση που κατείχαμε ως υποκείμενα και ανακτήσαμε το παράστημα μας με το να σχεδιάζουμε και να προβάλλουμε. Ενηλικιωνόμαστε. Γνωρίζουμε ότι ονειρευόμαστε.[...]
Δεν μπορούμε να είμαστε πια υποκείμενα, διότι δεν υπάρχουν αντικείμενα των οποίων μπορούμε να είμαστε υποκείμενα. Δεν υπάρχει κάποιος σκληρός πυρήνας που θα μπορούσε να επέχει θέση υποκειμένου ως προς ένα αντικείμενο. Η υποκειμενική τοποθέτηση και επομένως κάθε υποκειμενική γνώση έχει απολέσει το έρμα της. Όλα αυτά πρέπει να τα αφήσουμε πίσω μας σαν μια παιδική αυταπάτη και να αποτολμήσουμε το βήμα προς το ανοικτό πεδίο των δυνατοτήτων.

Vilém Flusser - Η Ψηφιακή Φαινομενικότητα