Στο βιβλίο του Ο φιλοσοφικός λόγος της νεωτερικότητας, ο Γ. Χάμπερμας ορίζει την επικοινωνιακή δραστηριότητα ως «τη μορφή διυποκειμενικής σχέσης, η οποία πάντοτε διαμεσολαβεί την αυτοαναφορά του ομιλητή με την εκτελεστική σχέση προς έναν παραλήπτη», ώστε στην ανταλλαγή των επιχειρημάτων τους οι συμμετέχοντες να θεωρούν «αμοιβαία εξασφαλισμένη την επαρκή εκπλήρωση των προϋποθέσεων για μια ιδεώδη συνομιλία».