ΔΕΝ επρόκειτο απλώς για πλάκα, αφού είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι οι αγοραστές του DVD στερούνταν πρόσβασης στο γυμνό ή σε ό,τι κάποτε αποκαλούσαμε «άσεμνο θέαμα». Οχι, οι αγοραστές αφηνίασαν διότι το δόλωμα ήταν συμβολικό. Αθελά της, η Τζούλια πέτυχε να παρουσιάσει σε ανάγλυφη αποκλειστικότητα το πεπρωμένο του μεταμοντέρνου ανθρώπινου αντικειμένου: στο εξής, το τελευταίο θα είναι κάτι που θα υπερβαίνει τη λογική των πωλήσεων για να εκτεθεί οριακά στο φαίνεσθαι, καθώς θα μετατρέπεται στιγμιαία αλλά ολοκληρωτικά σε εικόνα, μέχρι να «καεί», φωτίζοντας μεγαλοπρεπώς εκείνο το τρομακτικό και ακατοίκητο ψυχικό σύμπαν για το οποίο μας είχε εξαρχής προϊδεάσει η τηλεόραση: την άβυσσο της πλήρους αδιαφορίας για τις προσωπικές συνέπειες.

ΥΠ' αυτή την έννοια, η Τζούλια έγινε συμβολικός αντιπρόσωπος του νέου ανθρώπου, στου οποίου τα πλεονεκτήματα περιλαμβάνεται η εκκωφαντική απροθυμία διάκρισης ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο -κάτι σαν λυσσαλέος πόθος συμμετοχής σε μια συλλογική παραίσθηση καταστροφής όλων των ορίων και στεγανών. Ολοφάνερα τραγική περίπτωση ενός ατόμου που γίνεται 100% ΠΡΑΓΜΑ, σε όφελος χιλιάδων θεατών οι οποίοι, μ' αυτό τον μελαγχολικό τρόπο, μπορούν να δοκιμάσουν μιαν ύστατη προσποίηση, αδιανόητη πριν απ' τον υπό συζήτησιν κινηματογραφικό άθλο: την προσποίηση ότι θα ήταν δυνατόν, ακόμη σήμερα, να υπάρξει κάτι που σοκάρει.

Ευγένιος Αρανίτσης